Radicale prostaatverwijdering vergeleken met afwachten bij gelokaliseerd prostaatkanker

Volgens de World Health Organisation (WHO) worden er jaarlijks meer dan 1.2 miljoen nieuwe gevallen van prostaatkanker ontdekt en sterven er eveneens jaarlijks 350.000 mannen aan deze ziekte. Het betreft hier getallen van 2018.

Ontwikkeling en diagnose

In de Verenigde Staten is het risico op ontwikkeling van prostaatkanker gedurende het leven van een man één op negen (>11%). De diagnose van gelokaliseerd prostaatkanker wordt meestal geïnitieerd door een verhoogd PSA gevolgd door een prostaatbiopsie met weefselonderzoek. Dit weefselonderzoek moet de aanwezigheid van prostaatkanker bevestigen. Een dergelijke biopsie wordt tegenwoordig bij Andros op een veilige en gerichte manier uitgevoerd waardoor de trefzekerheid van de biopsie veel groter is en de complicaties eigenlijk tot bijna nul worden gereduceerd. Dit zijn belangrijke gegevens en ontwikkelingen.

Lees verder over fusie biopsie > 

Behandelingen prostaatkanker

Als een gelokaliseerd prostaatkanker is vastgesteld, bestaat de behandeling vaak uit een operatieve verwijdering van de prostaat via een RALP (Robot Assisted Laparoscopic Prostatectomy). Radiotherapie (RT) is echter ook effectief. Radiotherapie kan op twee manieren worden toegepast namelijk via uitwendige bestraling of inwendige bestraling, brachytherapie genoemd. Als het gaat om een laaggradig prostaatcarcinoom wordt dikwijls een afwachtende houding aangenomen die tegenwoordig wordt gedefinieerd als active surveillance (actief bewaken). Dit voorkomt overbehandeling met alle consequenties van dien. Immers, radicale prostaatverwijdering, hoe dan ook uitgevoerd, gaat gepaard met complicaties zoals incontinentie en erectiestoornissen (erectiele disfunctie-ED).

Lees verder over prostaatkanker behandelingen > 

Onderzoek: radicale prostatectomie vs. afwachtend beleid

Recent is in de New England Journal of Medicine een belangrijk artikel verschenen waarin radicale prostatectomie werd vergeleken met een afwachtend beleid bij een grote groep patiënten. Het ging om bijna 700 patiënten onder de zeventig jaar met een levensverwachting van meer dan tien jaar en met een gelokaliseerd prostaatkanker. Deze patiënten werden in de studie ingesloten tussen 1989 en 1999 en zijn gedurende een langere termijn (gemiddeld 23 jaar) gevolgd.

Conclusie onderzoek

Bij de huidige analyse was meer dan 80% van de patiënten overleden en van iedere overleden patiënt was de doodsoorzaak nauwkeurig geanalyseerd door een onafhankelijke beoordelingscommissie.

Na gemiddeld drieëntwintig jaar follow-up kon worden vastgesteld dat de patiënten die in een afwachtend protocol werden behandeld in het algemeen een significant grotere overlijdenskans hadden (alle doodsoorzaken) maar ook een significant grotere overlijdenskans aan prostaatkanker vergeleken met patiënten die door middel van een RALP werden behandeld. Overeenkomstig ontwikkelden veel meer patiënten in de active surveillance groep uitzaaiingen vergeleken met de patiënten in de RALP groep.

Relevantie onderzoek

De kracht van deze studie ligt in de lange follow-up, de gerandomiseerde aanpak en het grote aantal patiënten. De zwakte van de studie ligt echter in het feit dat de studie in zo verre is verouderd door het feit dat de selectiecriteria voor active surveillance nu veel beter zijn aangescherpt en de cijfers in die groep nu waarschijnlijk veel gunstiger kunnen zijn.

Desalniettemin kan de studie van hulp zijn bij het kiezen van de beste benadering voor de patiënt bij wie de diagnose gelokaliseerd prostaatkanker wordt gesteld. Bij de Andros Clinics worden de criteria voorafgaand aan de ingreep evenals voorafgaand aan active surveillance bij elke diagnose van gelokaliseerd prostaatkanker samen met de patiënt nauwkeurig geanalyseerd en overwogen alvorens een beslissing tot al of niet behandelen te nemen.

Lees verder over prostaatkanker >