‘Ontdekking prostaatkanker nog te vaak toevalstreffer’ in Telegraaf

In de Telegraaf verscheen een interview met professor Frans Debruyne van Andros Clinics over misverstanden betreffende prostaatkanker. Ook werd Edwin Tamboer geïnterviewd die er bij toeval achter kwam dat hij prostaatkanker had.

Misverstanden over prostaatkanker

Mensen weten nog te weinig over prostaatkanker, vindt uroloog Frans Debruyne, oprichter van het Andros Prostaatkankercentrum. Dit zijn volgens hem de drie grootste misverstanden.

1. Je merkt het direct als je prostaatkanker hebt. “Meestal merken mannen in het begin niet dat ze prostaatkanker hebben. Plasklachten ontstaan vaak pas later en kunnen soms ook duiden op andere prostaatafwijkingen. Wel is er vaak al aan de PSA-waarde te zien dat er iets mis is.”
2. Een verhoogde PSA-waarde betekent altijd dat je kanker hebt. “Een verhoogde waarde kan ook veroorzaakt worden doordat de prostaat vergroot of ontstoken is. Omdat de uitslag meerdere betekenissen kan hebben, is het meten van PSA nog niet zo gebruikelijk als bijvoorbeeld het meten van cholesterol.”
3. Prostaatkanker moet altijd actief behandeld worden. “Vaak is opereren of bestralen niet nodig, omdat het om een vorm gaat die zich zeer langzaam ontwikkelt. Maar soms wel, en dan zijn deze behandelingen alleen genezend als je er op tijd bij bent. In een vroeg stadium kunnen we met MRI al een goed onderscheid maken tussen onschuldige en agressievere tumoren. Zo voorkomen we het missen van kankers die wél moeten behandeld worden en kunnen we beter kankers onderscheiden waarbij behandeling niet nodig is.”

Edwin Tamboer kreeg prostaatkanker op zijn 48e

Prostaatkanker is een ziekte die moeilijk te voorspellen valt, aangezien lang niet iedereen duidelijke klachten krijgt. Edwin Tamboer (55) kwam er bij toeval achter en was er gelukkig nog op tijd bij.

Het begon toen hij op een avond, zeven jaar geleden, opeens moeite had met plassen. “Ik had net voetbaltraining gegeven en het was koud, dus ik vermoedde dat ik gewoon een blaasontsteking had”, zegt Edwin. Ik heb urine naar de huisarts gebracht, maar die kon niets vinden en de volgende dag had ik al nergens last meer van.”

Toen de klachten na twee weken terugkwamen, krijg hij toch een doorverwijzing naar de uroloog. Zijn PSA-waarde (de hoeveelheid eiwit die de prostaat afgeeft aan het bloed) was iets verhoogd, maar niet alarmerend. “Toch wilde de arts voor de zekerheid even voelen”, zegt Edwin. “Tegenwoordig is een fysiek onderzoek vaak niet meer nodig, maar destijds gebeurde dat nog wel. Hij voelde een kleine afwijking en dat maakte me toch een beetje nerveus. Een paar dagen later bleek uit de punctie dat ik prostaatkanker had.”

De plasklachten waarvoor hij naar de huisarts ging, bleken uiteindelijk niets met zijn prostaat te maken te hebben. “Het heeft dus misschien zo moeten zijn”, zegt Edwin. “Aangezien ik geen andere klachten had, was ik zonder die ‘blaasontsteking’ misschien niet op tijd geweest. Pas bij de operatie bleek namelijk dat het om een heel agressieve vorm van kanker ging, ik had geluk dat er nog geen uitzaaiingen waren.”

Het nieuws kwam rauw op zijn dak, en ook op dat van zijn vrouw en kinderen. “Mijn dochter was destijds 13, mijn zoon 10. ‘Papa, ga je nu dood?, vroeg hij. Zelf maakte ik me vooral druk om de gevolgen van de operatie. Op internet las ik dat de helft van de mannen na de verwijdering van de prostaat impotent of incontinent wordt. En ik was pas 48… Natuurlijk is zoiets bijzaak als je gezondheid op het spel staat, maar wel een voor mij heel belangrijke bijzaak.”

“Gelukkig gaf de arts die me opereerde, dokter Klaver uit het Maasstad Ziekenhuis, me vertrouwen. Hij zei dat zijn ervaring was dat het bij de overgrote meerderheid goed uitpakte. En hij kreeg gelijk, want ik heb naderhand nooit meer ergens last van gehad. Ik voel me niet anders dan met prostaat. Of nou ja, eigenlijk voel ik me zelfs beter. Vroeger was ik altijd maar aan het werk, nu besteed ik meer tijd aan mijn privéleven. Carpe diem is mijn levensmotto geworden.”

Edwin is altijd open geweest over zijn ziekte, ook al werkt hij in de ‘stoere mannenwereld’ van de politie. “Er is veel schaamte over prostaatklachten, sommigen zien het toch als een aantasting van hun mannelijkheid. Ik vind het juist belangrijk om er wél over te praten. Ik werkte destijds als sportinstructeur en vond het gek dat bij de medische keuringen van politiemensen nooit de PSA-waarde werd gemeten. Kleine moeite, toch? Doordat ik dat aan de kaak heb gesteld, gebeurt dit nu wel. Al verschillende bekenden zijn naar aanleiding van mijn tip ook naar de huisarts gegaan. Bij een van hen zat het ook niet goed, maar hij was er op tijd bij. Voor mijn gevoel heb ik dus al zeker één persoon kunnen redden door mijn verhaal te delen.”

Lees meer over prostaatkanker

Bron: Telegraaf